خدای متعال نعمـت بزرگی به انسـان دادهکـه نعمـت مغفـرت اسـت وفرموده اسـتاگـر شـما از

ایـن کاری کـه کردید - کـه اثراین کار بایـد بماند - پشـیمان شـدید، بابتوبه واسـتغفار باز اسـت.

شـما با گناهی کهمرتکب می شـوید، مثل این اسـت کـه زخمی به بدنخودتان زده و میکروبـی

را وارد بدنتان کرده باشـید؛بیماری اجتنابناپذیر اسـت. اگر میخواهیـد اثر اینزخم و ایـن بیمـاری و

ایـن ضربـه، در وجود شـما ازبین بـرود، خـدای متعـال بابـی بـاز کـرده و آن بابتوبه و استغفار و

انابه و بازگشت به خداست.اگـر برگردید، خـدای متعـال جبـران خواهـد کرد.ایـن، نعمـت بزرگـی

اسـت کـه خـدای متعـال بـهمـا داده اسـت. در دعـای وداع مـاه مبـارک رمضـان- کـه دعـای

چهلوپنجـم صحیفه سـجادیه اسـتّ - امـام سـجاد علیه ّ السلام بـه ذات مقـدسربوبـی عـرض

میکنـد: »انت الّـذی فتحـت لعبادکً الـی عفـوک«؛تـو آنکســی هســتی کــه بــه روی

بندگانــت، دری بــهعفـو خـودت بـاز کـردی.»و ســمیته التوبــة«؛ واســم آن بــاب را بــاب

توبهگذاشــتی. »و جعلــتعلـی ذلـک البـاب دلیـاّـوا عنـه«؛ و یـک راهنمـا هممـن وحیـک لئـا

یضلاز قـرآن و وحـی بـرای ایـن در گذاشـتی تـا بندگانتـو ایـن در را گم نکننـد. بعـد از جمالتـی

میفرماید:»فمـا عـذر مـن اغفـل دخـول ذلـک المنـزل بعـدفتـح البـاب و اقامـة الدلیـل«؛ انسـان،

دیگـر عذرشِ چیســت کــه از ایــن در گشــوده و از ایــن مغفــرتالهــی، اســتفاده نکنــد! راه

مغفــرت الهــی هــم،اســتغفار -یعنــی طلــب مغفــرت - اســت. از خــدابایــد مغفــرت را

بخواهیــد.

منبع/فرازي از خطبه نماز جمعه رهبر معظم انقلاب سال 1358