حجت الاسلام پناهیان:
امام هم مقتدر است، هم بزرگوار. اگر پدری از روی بزرگواری، نسبت به خطاهای جوان خود تغافل کند و همۀ خطاهای او را مچ‌گیری نکند، وقتی به آن جوان گفته شود: «امام مثل پدر است» می‌فهمد. می‌گوید: من مهربانی پدر را چشیده‌ام، اگر امام مثل پدر است، پس امام خیلی نازنین است و مهربان است». والدین باید نسبت به بخشی از خطاهای جوانشان تغافل کنند.

♦ امام رضا(ع):
امام، چونان‏ همدمِ همراه، پدرِ مهربان، برادرِ تنى، و مادر دلسوز به حال کودک است.
الْإِمَامُ الْأَنِیسُ الرَّفِیقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِیقُ وَ الْأَخُ الشَّقِیقُ وَ الْأُمُّ الْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ الصَّغِیرِ وَ مَفْزَعُ الْعِبَادِ فِی الدَّاهِیَةِ النَّآدِ. (کافی،ج1،ص200)

♦ حضرت علی(ع):
برترین اخلاق انسان بزرگوار، تغافل نسبت به چیزی است که می‌داند؛
أشرَفُ أخلاقِ الکریمِ تَغافُلُهُ عمّا یَعلَمُ.(غررالحکم)

http://bayanmanavi.ir/post/2635