به راستي اين تنها صداست كه ميماند 

خواه آن صدا ،يادگار عزيزي باشد كه از دست رفته است…

خواه صداي گلوله اي باشد كه براي خاموش كردن فرياد آزادي ،قلب جواني را نشانه مي گيرد .

همه ميگويند 37 سال است كه قاب عكست را به ديوار هاي خانه ام آويخته ام ..

اما همه چه ميدانند  كه در همه ي اين سال ها ديوارهاي خانه ام به قاب عكس تو آويزان بوده اند..

اگر  يادت باشد در مقابل مسجد حضرت ابولفضل در ميانه  سرماي هشتم دي ماه و چند روزي

پس از عاشوراي حسيني بود 

كه تو باشهادت گفتي …

ابوالفضل فقط يك نام نيست كه تنها مساجد را در محرم با آن بياراييم ..

آگر ابوالفضلي هستيد حقيقت شهادت  حسين را در خيابان هاي نا امن شهرمان فرياد بزنيد ..

آزادي خواهي هدف قيام ابا عبدالله بو د

وتو ابو الفضلي  بودن را خوب بلد  بودي عمو عباس من …..

نوشته ي زهرا جون